Πρόσφατα είχα την τύχη και τη χαρά να παρακολουθήσω, στα πλαίσια της ενδοσχολικής επιμόρφωσης που πραγματοποιείται στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Νάουσας, σχετικά με τις Καινοτόμες Τεχνολογίες και την αξιοποίησή τους στην εκπαιδευτική πράξη, θεματική που αφορούσε στον τρόπο ανάρτησης άρθρων και στη συνέχεια φωτογραφιών και άλλων πραγμάτων στην ιστοσελίδα του σχολείου.
Ειπώθηκαν πολλά πράγματα για το πως οι δάσκαλοι και οι μαθητές μπορούν να κάνουν θαύματα με τη χρήση της τεχνολογίας και να ανεβάσουν άρθρα, να οργανώσουν βιβλιοθήκες, να ασχοληθούν με λογής-λογής προγράμματα.
Σαν άνθρωπος της τεχνολογίας κι εγώ-η αλήθεια είναι πως μου αρέσει να ασχολούμαι με ηλεκτρονικές συσκευές, gadgets στην καθομιλουμένη-ενθουσιάστηκα από τα πόσα πολλά μπορούμε να πετύχουμε με τη χρήση της τεχνολογίας και δη του υπολογιστή στη ζωή μας.
Όμως, σαν εκπαιδευτικός ενδόμυχα αντέδρασα. Βλέπετε, ανήκω στην “παλιά σχολή” όπου το γραπτό κείμενο γινόταν με τη χρήση του μολυβιού ή του στυλό και του χαρτιού, όπου η σκέψη μεταφερόταν από τον εγκέφαλο στο χαρτί χωρίς κάποια ηλεκτρομαγνητική παρεμβολή. Επίσης, σαν άνθρωπος που ανήκει στην “παλιά σχολή” έμαθα να διαβάζω μέσα από την αποστήθιση. Προσέξτε, δεν μιλώ για την στείρα αποστήθιση όπου διαβάζω και μαθαίνω χωρίς να καταλαβαίνω τι διαβάζω. Μιλώ για τη δημιουργική αποστήθιση, γι’αυτήν που μου χάρισε τον πλούτο του λεξιλογίου που αποτελεί τη γλώσσα μου και που μου δίνει κάθε μέρα τη δυνατότητα να εκφράζομαι και να λέω αυτά που θέλω με σαφήνεια και ακρίβεια και με συνεχή ροή του λόγου μου.
Οι σημερινοί μαθητές μας γνωρίζουν την τεχνολογία καλύτερα από τους περισσότερους δασκάλους τους, γιατί μ’αυτή ασχολούνται από την βρεφική τους ηλικία τολμώ να πω. Τι γίνεται όμως όταν έρχεται η ώρα να εκφραστούν, να εκφράσουν αυτά που νιώθουν και σκέφτονται; Τίποτα δεν γίνεται, γιατί έχουν μάθει μεν να χρησιμοποιούν την τεχνολογία, όμως ο “σκληρός δίσκος” του μυαλού τους και η μνήμη τους κατά πόσο έχουν καλλιεργηθεί για να συγκρατούν γεγονότα, καταστάσεις, γνώσεις και στη συνέχεια να τα μετατρέπουν όλα αυτά σε ιδέες, απόψεις και εκφράσεις;
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια οι νέοι άνθρωποι είναι άριστοι στη χρήση της τεχνολογίας, ελλιπείς όμως στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην αυτοέκφραση, στη λογική σκέψη και στην διατύπωσή της.
Ύστερα από χρόνια και από έρευνες που ξαφνικά θα ξεφυτρώσουν σαν τα μανιτάρια θα “ανακαλύψουμε” φαντάζομαι πως η υπερβολική χρήση της τεχνολογίας στερεί από τα παιδιά την ομαλή ανάπτυξη του εγκεφάλου τους, την ομαλή συγκέντρωση γνώσεων και ιδεών, την ομαλή τους έκφραση και διατύπωση.
Κι έτσι κι εγώ ο άνθρωπος της τεχνολογίας και λάτρης της δεν παύω να αναρωτιέμαι: Πόση πια τεχνολογία μπορεί να αντέξει το εκπαιδευτικό μας σύστημα, τη στιγμή που σε άλλα εκπαιδευτικά συστήματα άλλων ανεπτυγμένων χωρών η επιστροφή στους παραδοσιακούς τρόπους διδασκαλίας και μάθησης έχει αρχίσει να γίνεται εμφανής, γιατί εκεί έχουν ήδη αρχίσει να ανακαλύπτουν ότι καλή η τεχνολογία, αλλά καλό και το ρητό των αρχαίων Ελλήνων: “Παν μέτρον άριστον”.